Last van ratten? Bedank de bureaucratie!
Woon je in de stad? Grote kans dat je wel eens een rat ziet rondrennen. Maar daar blijft het niet bij. In grote steden lopen de meldingen van overlast hoog op. Waar verdelgen het enige logische antwoord lijkt, heeft onze fijne, daadkrachtige politiek een beter idee: bureaucratie. Oftewel, protocol boven daadkracht.
Michel woont in Amsterdam en heeft last van een rattenplaag. Via zijn voortuin hebben ze zich een weg gegraven naar de kruipruimte van zijn huis. “Als ik ’s avonds rustig een krantje zit te lezen, dan horen we ze onder onze voeten kruipen.” Het is zelfs zo frequent dat hij er ondertussen aan is gaan wennen. “Bij mijn buurman hebben ze de leidingen doorgeknaagd.” En dat mag nogal wat kosten.
Dus waarom zet de beste man dan niet wat doosjes rattengif neer? Ex-rattenvanger Wilfred Top weet precies hoe dat komt. Na jarenlang ratten te hebben bestreden, werd zijn werk zodanig aan banden gelegd dat hij opgaf. “Je moest een boekwerk invullen voordat je kon gaan beginnen.” Als je gewoon even ratten wil vangen, begrijpen we best dat die hele rompslomp je de das omdoet.
“Voordat je kon beginnen, was je weken verder omdat je allemaal papieren moest invullen”, vertelt Wilfred. Precies daar ligt de crux, want klanten bellen pas als het probleem uit de hand is gelopen. Vervolgens word je als rattenvanger verplicht een introductiegesprek te voeren, een dossier aan te leggen, een inventarisatie te doen, een plan van aanpak te schrijven en dat te bespreken. Pas dan mag je beginnen, registreren en evalueren.
Dit alles komt door het HIC-protocol, een bijna vijftig pagina’s tellend boekwerk met een stappenplan. Hierin staat dat de rat niet dood mag, maar vriendelijk gelokt moet worden. Maar, ratten zijn niet gek. Degene die niet in de val lopen, gaan zich vrolijk vermenigvuldigen. Wie je daarvoor kunt bedanken? Brussel natuurlijk!
Benieuwd wat de parlementaire ratten te zeggen hebben over dit wanbeleid? Bekijk Hofstad & Land nu terug op NPO Start!